Artemia (rodzaj)
Krewetki solankowe to małe krewetki, które żyją w słonej wodzie. Krewetki solankowe to Artemia, rodzaj skorupiaków wodnych, który zmienił się niewiele (zewnętrznie) od okresu triasowego. Często można je znaleźć w słonych stawach i bagnach, a w słodkiej wodzie nie mogą długo żyć. Artemia unika większości rodzajów drapieżników, takich jak ryby, ponieważ żyją one w wodach o bardzo wysokim zasoleniu: (25 części na tysiąc). Optymalne dla Artemii jest 100 do 150 części na tysiąc. Krewetki rosną do około jednego centymetra długości. Samice są zazwyczaj większe od samców.
Układ krążenia i oddechowy krewetek solankowych współpracuje ze sobą, usuwając dodatkową sól z ich ciała i rozprowadzając tlen. Oddychają przez skrzela na stopach. Pobrany tlen jest przenoszony przez krwiobieg. Serce pompuje krew dookoła ciała. Krewetki solankowe mają we krwi białko zwane hemoglobiną. Dzięki temu tlen jest bardziej efektywnie transportowany do komórek wokół ciała. Potrzebują one hemoglobiny, ponieważ poziom tlenu w słonej wodzie może być bardzo niski. Następnie skrzela wypompowują nadmiar soli, wody i dwutlenku węgla z organizmu. Dodatkowa sól jest wypompowywana przez gruczoły egzokrynowe.
Ciało krewetki solankowej ma głowę, klatkę piersiową i brzuch. Twardy egzoszkielet pokrywa całe ciało. Wewnątrz tego egzoszkieletu, który jest wykonany z chityny, znajdują się mięśnie solanki krewetek. Ich mięśnie są połączone wewnętrznie. Poruszają się one poprzez bicie ich ogonów i nieustanny ruch nóg wzdłuż ich ciała.
Artemia salina
Reprodukcja
Samce różnią się od samic tym, że mają powiększone drugie anteny i zmodyfikowane w organy zapinające używane do godów.
Dorosłe samice solanki krewetek owulują mniej więcej co 140 godzin. W sprzyjających warunkach solanka krewetek może produkować jaja, które niemal natychmiast się wykluwają. Jednak w ekstremalnych warunkach, takich jak niski poziom tlenu lub zasolenie powyżej 150‰, samice solanki krewetek wytwarzają jaja wewnątrz cyst. Są one nieaktywne metabolicznie i mogą pozostawać w całkowitym zastoju przez dwa lata w suchych warunkach beztlenowych, nawet w temperaturach poniżej zera. Podczas gdy w cystach, jaja krewetek w solance przetrwają temperaturę płynnego powietrza (-190 °C lub -310 °F), a niewielki procent przetrwa powyżej temperatury wrzenia (105 °C lub 221 °F) do dwóch godzin. Po umieszczeniu w zwykłej solance (wodzie słonej) jaja wylęgają się w ciągu kilku godzin. Larwy naupliusa mają długość mniejszą niż 0,4 mm w momencie pierwszego wylęgu. Krewetki w solance mają biologiczny cykl życiowy wynoszący jeden rok.
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest krewetka solankowa?
O: Krewetki solankowe to małe krewetki, które żyją w słonej wodzie. Należą do rodzaju Artemia, który nie zmienił się zbytnio od czasów triasu.
P: Gdzie można znaleźć krewetki solankowe?
O: Krewetki solankowe można często spotkać w słonych stawach i na bagnach, ale nie są w stanie przetrwać przez dłuższy czas w wodzie słodkiej.
P: Jaki poziom zasolenia preferują krewetki solankowe?
O: Optymalny poziom zasolenia dla Artemii to 100 do 150 części na tysiąc.
P: Jak duże są krewetki solankowe?
O: Krewetki solankowe osiągają zazwyczaj długość około jednego centymetra, przy czym samice są większe od samców.
P: Jak działa układ krwionośny i oddechowy krewetki?
O: Układ krążenia i układ oddechowy krewetki solankowej współpracują ze sobą w celu usunięcia nadmiaru soli z organizmu i rozprowadzenia tlenu po całym ciele. Tlen dostaje się przez skrzela na nogach, a nadmiar soli, wody i dwutlenku węgla jest wypompowywany przez gruczoły zewnątrzwydzielnicze.
P: Co składa się na budowę ciała krewetki solankowej?
O: Ciało krewetki składa się z głowy, tułowia i odwłoka pokrytych egzoszkieletem wykonanym z chityny. Wewnątrz egzoszkieletu znajdują się mięśnie, które umożliwiają im poruszanie się poprzez bicie ogonem lub ciągły ruch nóg wzdłuż ciała.
P: W jaki sposób hemoglobina pomaga krewetce solankowej przetrwać w słonych wodach?
O: Hemoglobina to białko znajdujące się we krwi krewetek, które pomaga w bardziej efektywnym transporcie tlenu w ich ciele, nawet gdy poziom tlenu jest niski z powodu wysokiego zasolenia w środowisku.
