Ryszard III z Anglii

Wczesne życie

Richard był najmłodszym synem Richarda, księcia Yorku. Miał trzech starszych braci, Edwarda, Edmunda i Jerzego. Ryszard, książę Yorku, i jego drugi syn, Edmund, oboje zginęli w bitwie podczas Wojny Róż. Najstarszy syn, Edward, był bardzo dobrym żołnierzem i zdobył tron Anglii w walce z panującym królem, Henrykiem VI. Następnie Edward został królem Anglii Edwardem IV, a jego dwaj bracia, Jerzy i Ryszard, stali się bardzo potężnymi ludźmi.

Richard ożenił się z Anne Neville, której ojciec był kiedyś przyjacielem rodziny. Ryszard i Anna znali się od dzieciństwa, ale Anna została zabrana do Francji, gdzie poślubiła księcia Walii, syna Henryka VI. Kiedy książę Walii został zabity w bitwie, Anna została wdową i wkrótce wyszła za mąż za Ryszarda, mimo że był on wrogiem jej męża. Ryszard i Anna mieszkali w Middleham Castle w North Yorkshire. Mieli jednego syna, który nazywał się Edward po bracie Ryszarda, królu Edwardzie. Ryszard często kłócił się ze swoim bratem Jerzym, który był żonaty z siostrą Anny, Izabelą. Król Edward tak się rozzłościł, że wsadził Jerzego do więzienia, gdzie zmarł.

Król Edward ożenił się z kobietą o imieniu Elżbieta Woodville, która była już wcześniej mężatką i miała wielu krewnych. Wkrótce jej krewni stali się bardzo bogaci i potężni, co wywołało złe samopoczucie wśród tych, którzy byli na usługach króla przed ślubem. Edward i Elżbieta mieli kilkoro dzieci, w tym dwóch synów, którzy mieli na imię Edward i Ryszard.

Kiedy Edward IV nagle zmarł w kwietniu 1484 roku, jego starszy syn został królem Edwardem V, ale był jeszcze chłopcem. Ryszard został poproszony przez swojego brata króla o opiekę nad tymi dwoma chłopcami. Obawiał się, że nowy młody król nie będzie w stanie prawidłowo rządzić krajem. Obawiał się również, że rodzina Woodville wkrótce będzie mówić królowi, co ma robić i rządzić krajem dla siebie.

Ryszard Król

Ryszard odebrał tron swojemu bratankowi dwa miesiące później. Twierdził on, że małżeństwo Edwarda IV z Elżbietą Woodville nie było właściwym małżeństwem, a to oznaczało, że Edward V nie mógł być królem. Następnie parlament uchwalił ustawę, która się z tym zgadzała. Został koronowany jako Ryszard III 3 lipca.

Ryszard wysłał Edwarda i jego brata, by zamieszkali w Tower w Londynie. Kilka miesięcy później książęta w wieży zniknęli i nigdy więcej ich nie widziano. To stało się tajemnicą książąt w Tower. Wówczas wielu ludzi wierzyło, że król Ryszard nakazał komuś ich zabić. Wielu historyków zgadza się z tym, ale nie ma sposobu, aby być pewnym. Ryszard nie był wtedy w Londynie, ale chłopcy byli strzeżeni przez ludzi, którzy byli mu lojalni. Gdy ludzie zaczęli wierzyć, że Ryszard nakazał zabić chłopców, wielu ludzi zwróciło się przeciwko niemu. Jednym z nich był przyjaciel Ryszarda, książę Buckingham, który rozpoczął rebelię, która zakończyła się niepowodzeniem. Henryk Tudor, daleki krewny rodu Lancasterów, stał się wtedy głównym wrogiem Ryszarda. Wrócił do Anglii i wychował armię.

Armie Richarda i Henryka walczyły ze sobą w bitwie pod Bosworth Field w 1485 roku. Henryk wygrał tę bitwę i został kolejnym królem Anglii, jako Henryk VII. Ryszard został zabity w tej bitwie, choć prawdopodobnie nie przez samego Henryka. Był ostatnim angielskim królem, który zginął w bitwie. Odniósł dwie rany głowy, które zabiłyby go prawie natychmiast. Po bitwie jego ciało zostało zdarte z ubrań i wniesione nago na grzbiecie konia do Leicester. Został pochowany w kościele Greyfriars.

Ponowne odkrycie i ponowne pochówek ciała

Kościół szarych braci został później zburzony, a teren ten stał się częścią ogrodu dużego domu. Przez około 200 lat na miejscu grobu znajdował się kamienny słup. Zniknął on w 1844 roku. Z biegiem lat w miejscu tym dobudowano kolejne budynki. Do 1944 roku teren wokół grobu stał się parkingiem dla pobliskich urzędów gminnych. Przez jakiś czas ludzie myśleli, że ciało zostało wrzucone do rzeki. Przy moście Łukowym w Leicester znajduje się znak, który opowiada tę historię, ale nie była ona prawdziwa.

W 2012 roku archeolodzy rozpoczęli projekt mający na celu odnalezienie ciała. W dniu 24 sierpnia 2012 r. rozpoczęli oni kopanie na parkingu i pierwszego dnia znaleźli szkielet. W dniu 12 września zasugerowali, że szkieletem jest szkielet Ryszarda III. W dniu 4 lutego 2013 r. ogłosili, że są pewni, że to on. Użyli testów DNA, aby się upewnić. Jego szkielet pokazuje, że został zabity przez dwie rany głowy, co jest podobne do tego, jak pisarze XV wieku mówili, że zmarł. Pokazuje również, że ciało zostało jeszcze bardziej uszkodzone po jego śmierci.

W dniu 26 marca 2015 r. ciało Ryszarda III zostało ponownie pogrzebane. Obecnie leży ono w grobowcu w katedrze w Leicester.

Szkielet Richarda został odkryty w 2012 r.

Poglądy historyka

Przez wiele lat dyskutowano o tym, czy Ryszard III był dobrym czy złym królem. W czasie jego rządów, które trwały tylko dwa lata, był on bardzo popularny w niektórych częściach kraju, zwłaszcza na północy Anglii. Było jednak wystarczająco dużo ludzi, którzy go nienawidzili, aby jego wrogowie byli w stanie zebrać przeciwko niemu wielką armię i pokonać go w walce.

Często mówi się, że "historia jest pisana przez zwycięzców". Po zwycięstwie Henryka VII, Ryszard III był często traktowany jako złoczyńca w pismach i opowiadaniach. Na przykład, w sztuce Szekspira Ryszard III okazuje się być całkowicie zły. Z drugiej strony, niektórzy pisarze z czasów panowania Ryszarda czynią z niego bohatera i ignorują jego wady.

W 1605 roku William Camden napisał, że "żył niegodziwie, ale tworzył dobre prawa". Współcześni historycy również starają się być ostrożni, oceniając Ryszarda III. Na przykład, niektórzy historycy chwalili go za to, że dał zwykłym ludziom więcej praw. Jednak wielu z nich uważa, że naprawdę kazał zabić książąt w Tower.

Wśród ustaw wprowadzonych przez Ryszarda III było usunięcie ograniczeń w zakresie drukowania i sprzedaży książek, więcej praw dla osób oskarżonych o przestępstwo, ustawy chroniące ludzi przed oszustwami przy sprzedaży ziemi, zakaz innych rodzajów oszustw oraz zmiana prawa z francuskiego na angielski. Stworzył Radę Północy, która przez następne 150 lat będzie pomagać w rozwiązywaniu problemów w północnej Anglii.