Gwiazda Wolfa-Rayeta
Gwiazdy Wolfa-Rayeta (WR) to wyewoluowane, masywne gwiazdy (początkowo o masie ponad 20 mas Słońca). Gwałtownie tracą masę za pomocą bardzo silnego wiatru gwiazdowego, którego prędkość dochodzi do 2000 km/s. Podczas gdy nasze własne Słońce traci około 10-14 mas Słońca rocznie, gwiazdy Wolfa-Rayeta tracą zwykle 10-5 mas Słońca rocznie.
Gwiazdy Wolfa-Rayeta są niezwykle gorące, z temperaturą powierzchni w zakresie od 30 000 K do około 200 000 K, co sprawia, że mają niebieski kolor. Są one również bardzo jasne, od kilkudziesięciu tysięcy do kilku milionów razy jaśniejsze od Słońca, choć nie są wyjątkowo jasne wizualnie, ponieważ większość ich emisji przypada na daleki ultrafiolet, a nawet "miękkie" promieniowanie rentgenowskie.
Obraz z Kosmicznego Teleskopu Hubble'a przedstawiający mgławicę M1-67 wokół gwiazdy WR 124.
Wyjaśnienie terminów
W astronomii jasność nie jest tym samym, co jasność. Jasność mierzy całkowitą ilość energii emitowanej przez gwiazdę lub inny obiekt astronomiczny w jednostkach SI - dżulach na sekundę, czyli watach. Wat jest jednostką mocy i tak jak żarówka jest mierzona w watach, tak samo Słońce, którego całkowita moc wynosi 3,846×1026 W. Ta liczba jest podstawową miarą używaną w astronomii: jest znana jako 1 jasność słoneczna, której symbolem jest L ⊙ {displaystyle L_{}}}. 
.
Moc promieniowania nie jest jednak jedynym sposobem konceptualizacji jasności, dlatego używa się również innych metryk. Najbardziej powszechną jest wielkość pozorna, która jest postrzeganą jasnością obiektu przez obserwatora na Ziemi w zakresie widzialnych długości fal. Inną miarą jest wielkość absolutna, która jest wewnętrzną jasnością obiektu na długościach fal widzialnych, niezależnie od odległości. Miarą jasności jest "magnituda bolometryczna", czyli całkowita moc wyjściowa we wszystkich długościach fal.
