Poziom istotności
Statystyka wykorzystuje zmienne do opisu pomiaru. Taką zmienną nazywamy istotną, jeśli prawdopodobieństwo, że jej wynik został uzyskany przez przypadek jest mniejsze od danej wartości. Testy hipotez statystycznych są wykorzystywane do sprawdzania istotności.
Pojęcie istotności statystycznej zostało zapoczątkowane przez Ronalda Fishera, gdy w swojej publikacji z 1925 r. Statistical Methods for Research Workers (Metody statystyczne dla pracowników naukowych) opracował testowanie hipotez statystycznych, które określił jako "testy istotności". Fisher zaproponował prawdopodobieństwo jeden na dwadzieścia (0,05) jako dogodny poziom odcięcia dla odrzucenia hipotezy zerowej. W pracy z 1933 roku Jerzy Neyman i Egon Pearson zalecali, aby poziom istotności (np. 0,05), który nazwali α, był ustalany z wyprzedzeniem, przed rozpoczęciem zbierania danych.
Pomimo początkowej sugestii, aby poziom istotności wynosił 0,05, Fisher nie zamierzał ustalać tej wartości granicznej na stałe, a w swojej publikacji z 1956 r. Statistical methods and scientific inference (Metody statystyczne i wnioskowanie naukowe) zalecał, aby poziomy istotne były ustalane w zależności od konkretnych okoliczności.
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest zmienna istotna statystycznie?
O: Zmienna jest istotna statystycznie, jeśli przy pewnym założeniu status quo prawdopodobieństwo uzyskania jej wyniku (lub bardziej skrajnego wyniku) jest mniejsze niż dana wartość.
P: Do czego służy istotność statystyczna?
O: Istotność statystyczna jest używana do określenia nieprawdopodobieństwa wyniku eksperymentu, gdy zakłada się, że pewne założenie status quo jest prawdziwe.
P: Do czego służą testy hipotez statystycznych?
O: Testy hipotez statystycznych służą do sprawdzania istotności.
P: Kto stworzył pojęcie istotności statystycznej?
O: Ronald Fisher stworzył pojęcie istotności statystycznej w swojej publikacji z 1925 r. zatytułowanej "Statistical Methods for Research Workers", w której opracował testowanie hipotez statystycznych.
P: Jaki poziom odcięcia zasugerował Fisher, aby odrzucić hipotezę zerową?
O: Fisher zasugerował prawdopodobieństwo jeden na dwadzieścia (0,05 lub 5%) - jako dogodny poziom odcięcia do odrzucenia hipotezy zerowej.
P: Kto zalecił ustalenie poziomu istotności przed rozpoczęciem zbierania danych?
O: Jerzy Neyman i Egon Pearson zalecili, aby poziom istotności (na przykład 0,05), który nazwali α, został ustalony przed jakimkolwiek zbieraniem danych.
P: Czy Fisher chciał, aby wartość graniczna 0,05 była stała?
O: Nie, Fisher nie chciał, aby ta wartość graniczna była stała. W swojej publikacji z 1956 r. Metody statystyczne i wnioskowanie naukowe zalecił, aby znaczące poziomy były ustalane w zależności od konkretnych okoliczności.
