Safona
Sappho była starożytną grecką poetką liryczną. Urodziła się prawdopodobnie około 630 roku p.n.e. na wyspie Lesbos. W starożytnym świecie poezja Sappho była wysoko ceniona. Dziś większość z nich zaginęła. Przypuszczalnie Sappho napisała około 10 000 wierszy, ale do dziś przetrwało jedynie około 650. Niewiele wiadomo na pewno o życiu Sappho.
Poezja Sappho skupia się na namiętności i miłości zarówno do mężczyzn, jak i kobiet. Narratorzy jej wierszy często mówią o zauroczeniach i miłości do różnych kobiet. Opisy aktów fizycznych między kobietami są nieliczne i dyskusyjne. Nie wiadomo, czy wiersze te mają być autobiograficzne, choć elementy innych części życia Sappho pojawiają się w jej twórczości. Byłoby w jej stylu, gdyby te intymne spotkania zostały wyrażone poetycko.
Syrena Sappho
Życie
Niewiele wiadomo na pewno o życiu Sappho. To, co wiadomo, pochodzi z trzech źródeł: zachowanej poezji Sappho, innych starożytnych pism o niej oraz dowodów dotyczących archaicznej Grecji w ogóle. Urodziła się na greckiej wyspie Lesbos około 630 roku p.n.e., w Eresos lub Mytilene. Imiona jej rodziców nie są znane na pewno, choć jej matka jest często nazywana Kleïs. Starożytna tradycja podawała co najmniej osiem możliwych imion dla jej ojca. Jedna ze starożytnych opowieści, która może być oparta na zaginionym wierszu Sappho, mówi, że jej ojciec zmarł, gdy Sappho była jeszcze dzieckiem. Sappho miała podobno trzech braci, którzy nazywali się Charaxos, Larichos i Eurygios. "Poemat braci", odkryty w 2014 roku, mówi o Charaxosie i Larichosie.
Sappho mogła mieć córkę o imieniu Kleïs (tak samo jak jej matka). Mówią o niej dwa wiersze Sappho. Nie wszyscy historycy zgadzają się, że Kleïs z wierszy Sappho była córką Sappho. Niektórzy sugerują, że była ona kochanką Sappho. Jednak starożytne źródła nazywają Kleïs córką Sappho, a niektórzy współcześni historycy twierdzą, że musiała ona być córką Sappho, a nie jej kochanką. Mąż Sappho, ojciec Kleïs, był podobno bogatym kupcem o imieniu Kerkylas z Andros. Jeśli jednak Sapfona była mężatką, to z pewnością nie było to imię jej męża: jest to żart z komedii o życiu Sapfony.
Portret Sappho, Palazzo Massimo alle Terme, Rzym. Zdjęcie Paolo Monti, 1969.
Poezja
Sappho jest najbardziej znana z pisania liryki, czyli rodzaju poezji śpiewanej, której towarzyszyła muzyka liry. Większość jej poezji koncentruje się na życiu kobiet. Wiele z nich to poezja miłosna, ale pisała również hymny, pieśni weselne i poezję o swojej rodzinie. Niektóre starożytne źródła podają, że Sappho pisała epigramaty, elegie i jambiki (trzy inne rodzaje poezji o innym metrum niż liryka), a także liryki. Jednak żaden z nich nie zachował się i prawdopodobnie Sapfona nie pisała w tych stylach. Zachowały się trzy epigramaty przypisywane Sappho, ale zostały one napisane znacznie później, prawdopodobnie w okresie hellenistycznym.
Starożytne teksty wierszy Sappho pochodzą już z III wieku p.n.e. i dopiero z VII wieku naszej ery. W okresie średniowiecza poezja Sappho zaginęła, aż do XVI wieku, kiedy to zaczęły powstawać nowe drukowane wydania autorów starożytnych, takich jak Dionizjusz z Halikarnasu, który cytował Odę do Afrodyty Sappho. Od drugiej połowy XIX wieku archeolodzy odkryli wiele fragmentów starożytnych kopii poezji Sappho, a ilość znanych jej dzieł wzrosła prawie dwukrotnie.
