Klasyfikacja narciarstwa paraalpejskiego
Klasyfikacja narciarstwa paraalpejskiego to system porządkowy dla narciarstwa paraalpejskiego, mający na celu zapewnienie równej konkurencji między narciarzami alpejskimi o różnych typach ograniczonej siły fizycznej. System porządkowania jest pogrupowany w trzy ogólne warunki braku możliwości: stać, nie widzieć i siedzieć. Wyboru grup dokonuje Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski ds. Narciarstwa Alpejskiego. Wcześniej zajmowało się tym kilka grup, w tym Międzynarodowa Organizacja Sportu Niepełnosprawnych (ISOD), Międzynarodowa Federacja Gier Stoke Mandeville (ISMWSF), Międzynarodowa Federacja Sportów Niewidomych (IBSA) oraz Międzynarodowe Stowarzyszenie Sportu i Rekreacji Mózgowego Palsy (CP-ISRA). Niektóre systemy porządkowe to osoby, które otrzymują rząd od organów innych niż Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski Narciarstwa Alpejskiego, takich jak Olimpiady Specjalne. Sport ten jest otwarty dla wszystkich zawodników, którzy nie widzą lub nie mają kondycji fizycznej uniemożliwiającej start. Nie jest on otwarty dla osób z niepełnosprawnością intelektualną.
· 
B1 narciarz, który nie widzi dobrze
· 
B2 narciarz, który nie widzi dobrze
· 
B3 narciarz, który nie widzi dobrze
· 
Zdolność do przemieszczania się narciarza klasyfikowanego jako CP5
· 
Zdolność do przemieszczania się narciarza klasyfikowanego jako CP5/CP6
· 
Zdolny do przemieszczania się narciarz klasyfikowany jako CP6/CP7
· 
Umiejętność poruszania się po terenie narciarskim klasyfikowanym jako CP7/CP8
Pierwsze systemy do nart paralpejskich zostały wyprodukowane w Skandynawii w latach 60-tych, z wczesnymi systemami przeznaczonymi dla narciarzy bez nóg i rąk. W tamtym czasie trzeba było jeszcze zrobić niezbędne rzeczy, aby narciarze z ranami rdzenia kręgowego mogli jeździć na nartach. Celem wczesnych systemów porządku miało być wykorzystanie rąk i nóg, ale w końcu stały się one systemem porządku medycznego. Na pierwszych Zimowych Paraolimpiadach w 1976 roku, w systemie porządkowym dla tego sportu istniały dwie grupy. Do lat 80. istniały grupy dla narciarzy z porażeniem mózgowym. W tym czasie, zainspirowani klasyfikacją koszykówki na wózkach inwalidzkich, starano się, aby porządek był w stanie lepiej wykorzystać system. Do lat 80. istniało dziesięć grup i od tego czasu podejmowano starania, aby lepiej zaprowadzić porządek, zmniejszając liczbę zajęć, dzięki czemu można było nagradzać mniej medali.
Przepisy dotyczące zawodów dla grup stosują się do przepisów wydanych przez Międzynarodową Federację Narciarską lub stanowią ich dostosowanie do przepisów Międzynarodowej Federacji Narciarskiej. Dla narciarzy z problemami z widzeniem, przewodnicy służą pomocą w zjeździe z góry. W przypadku narciarzy stojących, różne zasady decydują o tym, co jest potrzebne podczas zawodów, np. jeden długi kij, dwa kije lub brak kijów, albo jedna lub dwie narty. Siedzący narciarze używają specjalnie zaprojektowanych nart do szybkiej jazdy po śniegu, zwanych mono-ski. Narciarze są umieszczani w grupie w oparciu o względy medyczne oraz pozycję ciała podczas jazdy na nartach. Niewidoczni narciarze są ustawiani w grupie tylko na medycznym.
Taiki Morii, narciarz z Japonii, który siedzi
Narciarz, który nie może jeździć na nartach ze Słowacji z osobą, która mówi jej, gdzie ma jechać na nartach
Narciarz z Kanady, który jeździ na nartach na stojąco i nie ma części nogi
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest klasyfikacja narciarstwa paralpejskiego?
O: Klasyfikacja narciarstwa paraalpejskiego to system porządkowy w narciarstwie paraalpejskim, mający na celu zapewnienie równej konkurencji między narciarzami alpejskimi o różnych typach ograniczonych możliwości fizycznych.
P: Kto opracował pierwsze systemy porządkowe dla narciarstwa paraalpejskiego?
O: Pierwsze systemy zamówień dla narciarstwa paraalpejskiego powstały w Skandynawii w latach 60-tych.
P: Jaki był cel tych wczesnych systemów zamawianych?
O: Wczesne systemy zamówień miały być stworzone wokół używania rąk i nóg, ale w końcu stały się systemem zamówień medycznych.
P: Ile grup istniało na pierwszej Zimowej Paraolimpiadzie w 1976 roku?
O: Na pierwszej Zimowej Paraolimpiadzie w 1976 roku istniały dwie grupy w systemie zamawiania dyscypliny.
P: Jak od tego czasu starano się poprawić klasyfikację?
O: Od tego czasu starano się usprawnić wykonywanie zadań w zakresie porządku poprzez zmniejszenie liczby klas, aby można było nagradzać mniejszą liczbą medali.
P: Do czego służą przewodniki dla narciarzy mających problemy ze wzrokiem?
O: Przewodnicy służą do pomocy narciarzom mającym problemy ze wzrokiem w zjeździe z góry.
P: Jak narciarze siedzący szybko przemieszczają się po śniegu?
A Narciarze siedzący używają specjalnie zaprojektowanych nart zwanych mono-ski, aby szybko poruszać się po śniegu.
