Metcard

Metcard jest rodzajem biletu używanego do korzystania z transportu publicznego w Melbourne, Australia. Pozwala on posiadaczowi na korzystanie z pociągów, tramwajów i autobusów w dwóch strefach (Strefa 1 i Strefa 2). Strefa 1 obejmuje obszary w pobliżu CBD, a Strefa 2 obejmuje resztę miasta. Wcześniej istniała również Strefa 3, ale została ona połączona ze Strefą 2. Bilet jest wielkości karty kredytowej i zawiera pasek magnetyczny, który informuje komputer, jakiego typu jest to bilet.

Automat do sprzedaży kart MetcardZoom
Automat do sprzedaży kart Metcard

Historia

Metcard zastąpił identyczny, aczkolwiek prostszy system zdrapek używany w sieci transportu publicznego w Melbourne. Zdrapki były łatwe do oszukania i system ten został ostatecznie zarzucony w 2002 roku, ale nie przed wydrukowaniem biletów na wiele lat użytkowania.

Ruchy w kierunku automatycznego systemu sprzedaży biletów zostały po raz pierwszy podjęte przez ówczesny stanowy rząd liberalny w 1992 roku. Ogłoszono przetarg na zaprojektowanie, dostawę, instalację i bieżącą konserwację takiego systemu, a we wrześniu 1993 roku "OneLink Transit Consortium" zostało ogłoszone jako preferowany wykonawca. Kontrakt został podpisany w maju 1994 roku, a głównym dostawcą technologii była firma ERG Group.

Testowanie prototypów rozpoczęto w grudniu 1993 roku, a wdrożenie systemu nastąpiło w okresie od sierpnia 1996 do kwietnia 1998 roku, zaś odbiór nastąpił w listopadzie 1997 roku. Publiczne próby terenowe przeprowadzono w autobusach od 20 sierpnia 1996 roku, a w kolejnictwie od 18 września 1996 roku. System rozpoczął pełną obsługę przynoszącą dochody od maja 1998 roku, a jego koszt wyniósł 330 milionów dolarów. Contractual issues between OneLink and the Victorian Government were not settled until May 2002 with the payment of up to $65 million in a stage settlement.

Kontrowersje towarzyszyły wprowadzeniu Metcard, ze względu na jej zbyt wysokie koszty, likwidację konduktorów tramwajowych oraz zawodność maszyn do zakupu i weryfikacji biletów. Maszyny były często atakowane przez wandali (często przez wlewanie płynów do szczeliny na monety) i od tego czasu doczekały się kilku zmian w konstrukcji.

Zgodnie z etosem prywatyzacyjnym ówczesnego rządu, obsługa Metcard była w całości zlecana na zewnątrz, a operatorzy transportowi (w tamtym czasie będący własnością rządu) nie mieli nic wspólnego z systemem. Metcard miał nawet własną stronę internetową i markę, która stała się silniejsza niż anonimowi i nieustannie zmieniający nazwy operatorzy prywatyzowani przez ówczesny rząd.

Badanie opublikowane przez rząd stanowy w 2001 r. wykazało, że ponad 1 na 4 (27,2 %) maszyny na stacjach kolejowych nie działały, a 11,9 % przenośnego sprzętu w autobusach i tramwajach było nieczynne. Rząd stanowy przeprowadził renegocjacje z operatorem kontraktowym sieci sprzedaży biletów OneLink Transit Systems, aby poprawić jakość usług dla osób dojeżdżających do pracy. W następstwie tych usprawnień audyt z 2002 r. wykazał wzrost dostępności automatów do 92,1% na stacjach kolejowych oraz 98,3% w autobusach i tramwajach. Poprawiła się również użyteczność, a automaty tramwajowe były w stanie sprzedawać bilety dobowe. Co więcej, w latach 2001-2002 liczba aktów wandalizmu w całej sieci spadła o 62%.

Bilety V/Line zostały dostosowane do systemu Metcard w kwietniu 2006 roku, a każdy bilet V/Line do stacji w obszarze Metcard ma nadrukowane odpowiednie strefy. W marcu 2007 r. system Metcard objął również autobusy Nightrider. Strefa 3 została usunięta z systemu Metcard (i połączona ze strefą 2) 4 marca 2007 r., w związku z obietnicą wyborczą złożoną przez lidera opozycji Teda Ballieu i spełnioną przez ówczesnego premiera Steve'a Bracka.

Pierwotny kontrakt Metcard z OneLink miał obowiązywać przez dziewięć lat i wygasał w marcu 2007 r. W 2005 r. kontrakt został zmieniony, aby umożliwić przedłużenie i zmianę systemu w miarę postępu prac nad projektem zastępującym myki. W 2005 r. zamówienie zostało zmienione, aby umożliwić przedłużenie i zmianę systemu w miarę postępu prac nad projektem wymiany myki, z możliwością rozwiązania zamówienia z sześciomiesięcznym okresem wypowiedzenia.

Rodzaje metkart

Większość Metkart można nabyć w typach Strefa 1, Strefa 2 i Strefa 1 + Strefa 2, przy czym są one ważne w odpowiednich strefach. Wszystkie Metkarty, z wyjątkiem City Saver Metcard, są ważne na przejazdy miesięczne w pociągach, tramwajach i autobusach.

  • 2 Hour (ważny tylko przez 2 godziny)
  • Dzienny (ważny na jeden dzień podróży)
  • Tygodnik
  • Miesięcznie
  • Rocznie
  • City Saver (ważny na pojedynczą podróż w obrębie centrum miasta)
  • Sunday Saver (ważny tylko w niedzielę)
  • Codziennie dla Seniorów (zniżka dla osób powyżej sześćdziesiątego piątego roku życia)
  • 10 X Early Bird (darmowy bilet dla wycieczek kończących się przed 7:00 rano)
Walidatory Metcard na stacji Southern Cross.Zoom
Walidatory Metcard na stacji Southern Cross.

Tylna strona karty MetcardZoom
Tylna strona karty Metcard


AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3