Guayana Esequiba
Guayana Esequiba to nazwa, jaką Wenezuela nadaje regionowi, który twierdzi, że znajduje się w zachodniej części Gujany. Jego powierzchnia wynosi 159 500 kilometrów kwadratowych. Dla Gujany obszar ten jest podzielony na sześć regionów administracyjnych Barima-Waini, Cuyuni-Mazaruni, Pomeroon-Supenaam, Potaro-Siparuni, Górne Takutu-Upper Essequibo i Essequibo - West Demerara.
Hiszpania złożyła swój pierwszy wniosek w tej sprawie w sprawozdaniu z dnia 10 lipca 1788 r:
Stwierdzono, że południowe wybrzeże Orinoko od punktu Barima, mniej więcej 20 lig w głąb lądu, aż do potoku Curucima, jest nisko położonym i bagnistym terenem, a więc, uznając cały ten szlak za bezużyteczny, znajduje się tam bardzo niewiele płatów żyznej ziemi, a prawie nie ma tam sawann i pastwisk, jest on lekceważony; Tak więc, biorąc za główną bazę wspomniany potok Curucima, czyli punkt łańcucha i grzbiet w wielkim ramieniu Imataka, zostanie narysowana wyimaginowana linia biegnąca w kierunku południowo-południowo-wschodnim po zboczach grzbietu o tej samej nazwie, który przecinają rzeki Aguire, Arature i Amacuro, i inne, w odległości 20 lig, bezpośrednio do Cuyuni; Stamtąd biegnie dalej do Masaruni i Essequibo, równolegle do źródeł Berbis i Surinama; jest to linia orientacyjna trasy, którą muszą podążać proponowane nowe osady i fundamenty.
W 1840 r. Wenezuela zajęła całą Gujanę na zachód od rzeki Essequibo - 62% tego, co było wówczas Gujaną Brytyjską. Przez większą część XIX wieku Wielka Brytania i Wenezuela spierały się o granicę między Gujaną Brytyjską a Wenezuelą. 21 lutego 1881 roku w nocie do lorda Grenville'a, ówczesnego ministra spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii, Wenezuela zaproponowała linię graniczną rozpoczynającą się w punkcie jednej mili na północ od rzeki Moruka, ciągnącą się stamtąd na zachód do 60. południka i biegnącą na południe wzdłuż tego południka. Dałoby to Wenezueli dystrykt Barima. Rząd Wenezueli, w przypadku zwrócenia się do Trybunału Arbitrażowego, zmienił swoje roszczenie w okręgu na zachód od Essequibo i stwierdził, że granica powinna przebiegać od ujścia rzeki Moruka na południe do rzeki Cuyuni, w pobliżu miejsca, gdzie styka się ona z rzeką Mazaruni, a następnie wzdłuż wschodniego brzegu Essequibo do granicy z Brazylią. W 1899 r. Wielka Brytania i Wenezuela zaakceptowały decyzję Trybunału.
Wenezuela poruszyła tę kwestię ponownie w 1962 roku, cztery lata przed uzyskaniem przez Gujanę niepodległości od Wielkiej Brytanii. Na spotkaniu w Genewie w 1966 r. oba kraje zgodziły się wysłuchać pomysłów przedstawiciela Sekretarza Generalnego ONZ dotyczących sposobów pokojowego rozwiązania sporu. Nadal istnieją kontakty dyplomatyczne między tymi dwoma krajami a przedstawicielem sekretarza generalnego.
O uznaniu niepodległości Gujany w dniu 26 maja 1966 r. Wenezuela powiedziała:
Wenezuela uznaje za terytorium nowego państwa to, które znajduje się na wschodnim prawym brzegu rzeki Essequibo, i powtarza przed nowym państwem, a także przed społecznością międzynarodową, że wyraźnie zastrzega sobie prawo do suwerenności terytorialnej nad całą strefą położoną na zachodnim brzegu wyżej wymienionej rzeki. W związku z tym terytorium Gujany-Essequibo, na którym Wenezuela wyraźnie zastrzega sobie suwerenne prawa, jest ograniczone na wschodzie przez nowe państwo Gujanę, przez środkową linię rzeki Essequibo, począwszy od jej źródła i dalej do ujścia do Oceanu Atlantyckiego.
Mapy wenezuelskie sporządzone od 1970 r. pokazują cały obszar od wschodniego brzegu rzeki Essequibo, w tym wyspy w rzece, jako terytorium Wenezueli. Na niektórych mapach zachodni region Essequibo nazywany jest "Strefą Rekultywacji".
Wenezuela posiada regiony 1, 2, 5, 7, 8 i 10, czyli 62% powierzchni Gujany.
Mapa pokazująca: * skrajną granicę Zjednoczonego Królestwa* Obecną granicę (w przybliżeniu) oraz* skrajną granicę Wenezueli
Pytania i odpowiedzi
P: Jaką nazwę nadaje Wenezuela regionowi, do którego rości sobie prawo na zachodzie Gujany?
O: Wenezuela nazywa ten region Guayana Esequiba.
P: Jak duży obszar zajmuje ten region?
O: Powierzchnia tego regionu wynosi 159 500 kilometrów kwadratowych.
P: Jak podzielony jest ten obszar dla Gujany?
O: W przypadku Gujany, obszar ten jest podzielony na sześć regionów administracyjnych: Barima-Waini, Cuyuni-Mazaruni, Pomeroon-Supenaam, Potaro-Siparuni, Upper Takutu-Upper Essequibo i Essequibo Islands-West Demerara.
P: Kiedy Hiszpania po raz pierwszy zgłosiła roszczenia do tego obszaru?
O: Hiszpania zgłosiła swoje pierwsze roszczenia do tego obszaru w raporcie z dnia 10 lipca 1788 roku.
P: Do czego początkowo rościła sobie prawo Wenezuela w 1840 roku?
O: W 1840 roku Wenezuela rościła sobie prawo do całej Gujany na zachód od rzeki Essequibo - 62% ówczesnej Gujany Brytyjskiej.
P: Jaką linię graniczną zaproponowała Wenezuela w 1881 roku?
O: W 1881 roku Wenezuela zaproponowała linię graniczną rozpoczynającą się od punktu położonego jedną milę na północ od rzeki Moruka i biegnącą stamtąd na zachód do 60. południka, biegnącą na południe wzdłuż tego południka. W ten sposób Okręg Barima zostałby przekazany Wenezueli.
P: Jakie porozumienie zostało zawarte między Wielką Brytanią a Wenezuelą w 1899 roku?
O: Wielka Brytania i Wenezuela zaakceptowały w 1899 roku decyzję Trybunału Arbitrażowego dotyczącą ich sporu granicznego o Gujanę Brytyjską i terytorium Wenezueli.
