Traveling Wilburys
The Traveling Wilburys był amerykańskim i angielskim rockowym zespołem muzycznym. Była to grupa pięciu piosenkarzy, którzy spotkali się, aby stworzyć dwa albumy, grupy piosenek sprzedawanych razem. W skład The Traveling Wilburys wchodzili: Tom Petty, Roy Orbison, Bob Dylan, George Harrison i Jeff Lynne. Stworzyli dwa albumy: The Traveling Wilburys: Volume 1 i The Traveling Wilburys: Volume 3. Rolling Stone uznał Volume 1 za jeden z 100 najlepszych albumów wszech czasów.
Początek
Zespół The Traveling Wilburys rozpoczął działalność w 1988 roku. Dział międzynarodowy w Warner Brothers Records poprosił George'a Harrisona o napisanie piosenki na stronę B do jego singla This Is Love. W płytach winylowych jeden utwór (lub grupa utworów) znajduje się na górze płyty, a następnie użytkownik może podnieść płytę, odwrócić ją i odtwarzacz płytowy odtwarza muzykę na dole płyty. Górna część płyty nazywana jest stroną A, a dolna stroną B. W późnych latach 80. większość wytwórni płytowych sprzedawała pojedyncze płyty ze znaną piosenką na stronie A i nową piosenką na stronie B. Harrison napisał Handle with Care, aby była to strona B dla This Is Love. Ponieważ niektórzy z przyjaciół Harrisona byli tam, dotrzymując mu towarzystwa, postanowili zaśpiewać Handle with Care razem. Wytwórnia zdecydowała, że Handle with Care to zbyt dobra piosenka, by być stroną B, więc zapytała mężczyzn, czy nie zrobiliby całego albumu.
Część nagrań zrealizowali we własnym studiu Boba Dylana w jego przybudówce na samochód. Część pracy wykonali w kuchni Dave'a Stewarta. Stewart był w zespole Eurythmics.
Nazwa
Nazwa "Traveling Wilburys" pochodzi od słowa "We'll bury". Podczas nagrywania swojego albumu Cloud Nine, Harrison zauważył kilka błędów w nagraniu i powiedział "Well bury them in the mix". Początkowo zespół nazywał się The Trembling Wilburys, ale zmienili go na The Traveling Wilburys.
Muzycy użyli na albumie udawanych nazwisk: George Harrison to "Nelson Wilbury", Bob Dylan to "Lucky Wilbury", Roy Orbison to "Lefty Wilbury", Tom Petty to "Charlie T. Jr.", a Jeff Lynne to "Otis Wilbury". To miał być żart i nie miał nikogo oszukać. The Wilburys byli pięcioma fikcyjnymi braćmi, którzy wszyscy mieli tego samego ojca, Charliego T. Wilbury Sr., ale różne matki.
Wewnątrz papieru otaczającego album, znajdowała się również udawana historia Wilburysów: "Pierwotni Wilburys byli ludźmi stacjonarnymi, którzy zdając sobie sprawę, że ich cywilizacja nie może stać wiecznie w miejscu, zaczęli chodzić na krótkie spacery - nie 'podróże', jakie teraz znamy, ale na pewno tak daleko, jak za róg i z powrotem".
Songs
Pierwszy album The Traveling Wilburys, Traveling Wilburys: Volume 1 został wydany w 1988 roku. Osiągnął #3 na liście bardzo dobrych albumów Billboardu i sprzedał się w ilości wystarczającej do potrójnej platyny.
- Ostrożne obchodzenie się
- Brudny świat
- Grzechotka
- Ostatnia noc
- Już nie jestem sam
- Gratulacje
- Kierunek na światło
- Margarita
- Tweeter i Człowiek Małpa
- Koniec linii
Piosenka Tweeter and the Monkey Man została napisana po to, by wyśmiać rodzaje piosenek pisanych do tej pory przez Bruce'a Springsteena.
Drugi album The Traveling Wilburys, Traveling Wilburys: Volume 3 ukazał się w 1990 roku. Jego tytuł nie jest pomyłką. Harrison celowo pominął cyfrę 2.
