Heinrich Wilhelm Schott
Heinrich Wilhelm Schott był austriackim botanikiem znanym z obszernej pracy nad aroidami (rodzina Araceae).
Urodził się 7 stycznia 1794 roku w Brnie, mieście na Morawach, które w tych latach było częścią Cesarstwa Austriackiego, a obecnie jest częścią Czech. Jako młody chłopiec zamieszkał w Wiedniu, gdzie jego ojciec był głównym ogrodnikiem w ogrodzie botanicznym uniwersytetu.
Studiował botanikę, rolnictwo i chemię na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie był uczniem botanika Józefa Franza von Jacquina (1766-1839). W 1815 r. został ogrodnikiem w ogrodzie dla austriackiej flory w pałacu Belwederów.
W latach 1817-1821 uczestniczył w wyprawie do Brazylii Austriackiej. Podczas pobytu w Brazylii od połowy 1817 do 1821 roku Schott założył i zarządzał ogrodem wprowadzającym, w którym przyzwyczajał żywe rośliny do bardziej umiarkowanego klimatu, aby móc je później sprowadzić do Europy, odbywał wycieczki terenowe i przygotowywał wiele notatek dotyczących roślin i zwierząt, które widział.
W 1821 r. Schott powrócił do Wiednia, gdzie ponownie pracował jako ogrodnik. W 1828 r. został mianowany Hofgärtnerem (ogrodnikiem królewskim) w Wiedniu, później dyrektorem ogrodów cesarskich w pałacu Schönbrunn (1845). W 1852 r. był odpowiedzialny za przekształcenie części ogrodów pałacowych na wzór ogrodu angielskiego. Wzbogacał również wiedeńskie ogrody dworskie swoimi zbiorami z Brazylii.
Interesowały go rośliny rosnące w wysokich górach, ponad linią drzew, stworzył ogród z tego rodzaju roślinami (ogród alpejski) w Belvedere w Wiedniu.
Zmarł w pałacu Schönbrunn w Wiedniu 5 marca 1865 roku.
Publikacje
- Meletemata botanica (ze Stephanem Ladislausem Endlicherem), 1832 r.
- Rutaceae. Fragmenta botanica, 1834
- Genera filicum, 84 str. 1834–1836
- Aroideae, 1853-1857
- Analecta botanica (z Theodorem Kotschy i Carlem Fredrikiem Nymanem), 70 str. 1854
- Synopsis Aroidearum complectens enumerationem systematicam generum at specierum hujus ordinis, 148 str. 1856
- Icones Aroidearum, 1857
- Genera Aroidearum Exposita, 1858
- Prodromus Systematis Aroidearum, 1860
Xanthosoma sagittifolium (L.) Schott
Gatunek nazwany dla Schott
Inni botanicy nazwali rośliny na cześć Schott'a; niektórzy z nich są:
- (Acanthaceae) Aphelandra schottiana" (Nees) Profice
- (Acanthaceae) Schaueria schottii Nees
- (Agavaceae) Agave schottii Engelm.
- (Apiaceae) Dichoropetalum schottii (Besser ex DC.) Pimenov & Kljuykov
- (Rubiaceae) Uragoga schottiana (Müll.Arg.) Kuntze
- (Trigoniaceae) Trigonia schottiana Turcz.
- (Verbenaceae) Stachytarpheta schottiana Schauer
Pytania i odpowiedzi
P: Kim był Heinrich Wilhelm Schott?
A: Heinrich Wilhelm Schott był austriackim botanikiem znanym z obszernej pracy nad aroidami (rodzina Araceae).
P: Gdzie i kiedy się urodził?
O: Urodził się 7 stycznia 1794 roku w Brnie, mieście na Morawach, które w tamtych latach należało do Cesarstwa Austriackiego, a obecnie jest częścią Republiki Czeskiej.
P: Co studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim?
A: Studiował botanikę, rolnictwo i chemię na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie był uczniem botanika Josepha Franza von Jacquina (1766-1839).
P: Czym zajmował się podczas austriackiej ekspedycji brazylijskiej?
O: Podczas wyprawy w latach 1817-1821 Schott założył i prowadził ogród wprowadzający, w którym przyzwyczajano żywe rośliny do bardziej umiarkowanego klimatu, aby później sprowadzić je do Europy, odbywał wycieczki terenowe i sporządzał wiele notatek dotyczących widzianych roślin i zwierząt.
P: Jakie stanowisko zajmował po powrocie do Wiednia?
O: Po powrocie do Wiednia w 1821 roku Schott pracował ponownie jako ogrodnik. W 1828 roku został mianowany Hofgärtnerem (ogrodnikiem królewskim) w Wiedniu, a następnie pełnił funkcję dyrektora ogrodów cesarskich w Pałacu Schönbrunn (1845).
P: Jakiego projektu podjął się w 1852 roku?
O: W 1852 roku Schott podjął się projektu przekształcenia części ogrodów pałacowych w ogród angielski.
P: Jak Schott wzbogacił wiedeńskie ogrody dworskie swoimi zbiorami z Brazylii?
A: Wzbogacił wiedeńskie ogrody dworskie o swoje kolekcje z Brazylii, sprowadzając żywe rośliny, które zostały zaaklimatyzowane w bardziej umiarkowanym klimacie.
