Sardar Vallabhbhai Patel

Dzieciństwo i wczesne życie

Vallabhai Patel urodził się 31 października 1875 roku w wiosce Nadiad w dzisiejszym Gujaracie jako syn Zaverbhai i Ladbai. Ojciec Vallabhai służył w armii królowej Jhansi, a jego matka była bardzo uduchowioną kobietą.

Rozpoczynając swą akademicką karierę w szkole średniej w Gujarati, Sardar Vallabhbhai Patel później przeniósł się do szkoły średniej w języku angielskim. W 1897 roku Vallabhai zdał szkołę średnią i zaczął przygotowywać się do egzaminu z prawa. Udał się na studia prawnicze i w 1910 roku wyjechał do Anglii. Ukończył studia prawnicze w 1913 r. w Inns of Court i wrócił do Indii, by rozpocząć praktykę prawniczą w Godhra w stanie Gujarat. Za swoją biegłość prawną Vallabhai otrzymał od rządu brytyjskiego wiele lukratywnych posad, ale wszystkie odrzucił. Był zagorzałym przeciwnikiem brytyjskiego rządu i jego praw, dlatego postanowił nie pracować dla Brytyjczyków.

W 1891 r. ożenił się z Zaverbai i para miała dwoje dzieci. Jedno z nich to dziewczynka Maniben Patel (1903-1990), a drugie chłopiec, Dahyabhai Patel (1906-1973). Córka Serdara Patela była aktywistką, podczas gdy jego syn był członkiem parlamentu Indii.

Patel przeniósł swoją praktykę do Ahmedabadu. Został członkiem Klubu Gujarat, gdzie uczestniczył w wykładzie Mahatmy Gandhiego. Słowa Gandhiego głęboko dotknęły Vallabhbai'a i wkrótce przyjął on zasady Gandhiego, stając się zagorzałym zwolennikiem charyzmatycznego przywódcy. Tak głęboko słowa Gandhiego wpłynęły na niego. Nie wiedział, że zmieni Indie i rozpocznie udaną karierę.

Rola w Indyjskim Ruchu Narodowym

W 1917 roku Sardar Vallabhai został wybrany na sekretarza Gujarat Sabha, gudżarackiego skrzydła Indyjskiego Kongresu Narodowego. W 1918 roku poprowadził masową kampanię "No Tax Campaign", która nakłaniała rolników do niepłacenia podatków po tym, jak Brytyjczycy nalegali na ich płacenie po powodziach w Kaira. Ten pokojowy ruch zmusił władze brytyjskie do zwrotu ziemi odebranej rolnikom. Jego wysiłek, by zjednoczyć rolników z jego okolicy, przyniósł mu tytuł "Sardara". Aktywnie wspierał Ruch Niewspółpracy zainicjowany przez Gandhiego. Patel podróżował z nim po kraju, zwerbował 300,000 członków i pomógł zebrać ponad 1.5 miliona Rs.

W 1928 roku rolnicy z Bardoli ponownie stanęli przed problemem "tax-hike". Po długotrwałych wezwaniach, kiedy rolnicy odmówili zapłacenia dodatkowego podatku, rząd w odwecie zajął ich ziemie. Agitacja trwała przez ponad sześć miesięcy. Po kilku rundach negocjacji prowadzonych przez Patela, ziemie zostały zwrócone rolnikom po zawarciu umowy między rządem a przedstawicielami rolników.

W 1930 r. Sardar Vallabhbhai Patel był wśród przywódców uwięzionych za udział w słynnym ruchu Satyagrahy Solnej, zainicjowanym przez Mahatmę Gandhiego. Jego inspirujące przemówienia podczas "Słonego Ruchu" zmieniły poglądy wielu ludzi, którzy później odegrali główną rolę w sukcesie ruchu. Na prośbę członków Kongresu poprowadził ruch Satyagraha w całym Gujaracie, kiedy Gandhi był uwięziony.

Sardar Patel został uwolniony w 1931 roku, w wyniku porozumienia podpisanego między Mahatmą Gandhim a Lordem Irwinem, ówczesnym wicekrólem Indii. Traktat był popularnie znany jako Pakt Gandhi-Irwin. Ten sam rok, Patel wybierać jako Prezydent Indyjski Kongres Narodowy w swój Karachi sesja dokąd the partia deliberować swój przyszły ścieżka. Kongres zobowiązywać się w kierunku obrona podstawowy i prawa człowieka. To być w ten sesja który the sen świecki naród poczęty.

Podczas wyborów parlamentarnych w 1934 roku Sardar Vallabhbhai Patel prowadził kampanię na rzecz Indyjskiego Kongresu Narodowego. Chociaż on nie startował, Sardar Patel pomagał swoim kolegom z partii podczas wyborów.

W ruchu Quit India w 1942 roku, Patel kontynuował swoje niezachwiane poparcie dla Gandhiego, gdy kilku współczesnych przywódców krytykowało decyzję tego ostatniego. On kontynuował podróżowanie po kraju propagując agendę ruchu w serii serdecznych przemówień. Został aresztowany ponownie w 1942 i był więziony w forcie Ahmednagar do 1945 wraz z innymi liderami Kongresu.

Sardar Patel podróż często widzieć liczba konfrontacja z inny znacząco lider kongresmen. Wyraził otwarcie swoją irytację na Jawaharlala Nehru, kiedy ten ostatni przyjął socjalizm w 1936 roku. Patel był także nieufny wobec Netaji Subhash Chandra Bose i uważał go za "pragnącego większej władzy wewnątrz partii".

Sardar Patel & the Partition of India

Ruch separatystyczny prowadzony przez przywódcę Ligi Muzułmańskiej Mohammeda Ali Jinnaha doprowadził do serii gwałtownych hindusko-muzułmańskich zamieszek w całym kraju tuż przed uzyskaniem niepodległości. W opinii Sardara Patela, otwarte konflikty komunalne wzniecone przez te zamieszki miały potencjał, by ustanowić słaby rząd w centrum po odzyskaniu niepodległości, co będzie katastrofalne dla konsolidacji demokratycznego narodu. Patel iść dalej na rozwiązanie z V.P. Menon, urzędnik państwowy podczas Grudzień 1946 i akceptować jego sugestia oddzielny dominium opierać się na religijny chęć stan. On reprezentować India w the Partition Rada.

Wkład w Indie po odzyskaniu niepodległości

Po tym, jak Indie osiągnęły niepodległość, Patel został pierwszym ministrem spraw wewnętrznych, a także wicepremierem. Patel odegrał bardzo kluczową rolę w Indiach po odzyskaniu niepodległości, z powodzeniem integrując około 562 stanów książęcych w ramach Dominium Indii. Rząd brytyjski przedstawił tym władcom dwie alternatywy - mogli przyłączyć się do Indii lub Pakistanu; albo mogli pozostać niezależni. Ten klauzula magnified the trudność proces mammoth proporcje. Kongres powierzać ten onieśmielający zadanie Sardar Patel kto zaczynać lobbing dla integracja na Sierpień 6, 1947. On pomyślnie integrować wszystkie z nich z wyjątkiem Jammu i Kaszmir, Junagarh i Hyderabad. On ostatecznie radzić sobie z the sytuacja z jego ostry polityczny bystrość i zabezpieczać ich przystąpienie. Indie, które widzimy dzisiaj, były rezultatem wysiłków włożonych przez Sardara Vallabhbhai Patela.

Patel był wiodącym członkiem Zgromadzenia Konstytucyjnego Indii, a Dr. B.R. Ambedkar został mianowany z jego rekomendacji. On być the kluczowy siła w the Indyjski Służba Administracyjna i the Indyjski Policja Służba. On brać osobisty interes w inicjowanie przedsięwzięcie the renowacja the Somnath Świątynia w Saurashtra, Gujarat. Patel bezwzględnie rozprawił się z pakistańskimi wysiłkami inwazji na Kaszmir we wrześniu 1947 roku. On nadzorować natychmiastowy ekspansja the wojsko i zaznaczać poprawa inny infrastrukturalny aspekt. On często nie zgadzać się z Nehru polityka, szczególnie o jego układ z Pakistanem odnośnie kwestii uchodźców. Zorganizował wiele obozów dla uchodźców w Pendżabie i Delhi, a później w Bengalu Zachodnim.

Wpływ Gandhiego

Gandhi miał głęboki wpływ na politykę i myśli Patela. Przyrzekł on niezachwiane poparcie dla Mahatmy i stał przy jego zasadach przez całe swoje życie. Podczas gdy przywódcy tacy jak Jawaharlal Nehru, Chakravarthi Rajagopalachari i Maulana Azad krytykowali pomysł Mahatmy Gandhiego, iż ruch obywatelskiego nieposłuszeństwa zmusi Brytyjczyków do opuszczenia kraju, Patel rozszerzył swoje poparcie dla Gandhiego. Mimo niechęci wysokiego dowództwa Kongresu, Mahatma Gandhi i Sardar Vallabhbhai Patel zdecydowanie zmusili Komitet Kongresu Wszystkich Indii do ratyfikacji ruchu obywatelskiego nieposłuszeństwa i rozpoczęcia go bez dalszej zwłoki. Na prośbę Gandhiego zrezygnował z kandydowania na stanowisko premiera Indii. Po śmierci Gandhiego doznał poważnego ataku serca.  Chociaż wyzdrowiał, przypisał to cichemu opłakiwaniu straty swojego mentora.

Śmierć

Zdrowie Sardara Vallabhbhai Patela zaczęło się pogarszać w 1950 roku. Zdał sobie sprawę, że nie będzie żył zbyt długo. 2 listopada 1950 roku jego stan zdrowia pogorszył się jeszcze bardziej i musiał pozostać w łóżku. Zmarł 15 grudnia 1950 r. po ataku serca.

Zaszczyty po śmierci

• 1991 - Został odznaczony Bharat Ratna, najwyższym indyjskim odznaczeniem cywilnym.
• 2014 - Jego urodziny, 31 października, zostały ogłoszone Rashtriya Ekta Divas.
• 2018 - Statua Jedności poświęcona Patelowi zostaje odsłonięta jako najwyższa statua na świecie.

[1]