Louise z Meklemburgii-Strelitz

Księżna Ludwika Meklemburska-Strelitz (niem. Luise Auguste Wilhelmine Amalie Herzogin zu Mecklenburg; 10 marca 1776 r. - 19 lipca 1810 r.) była królową konsulatu pruskiego jako żona króla Fryderyka Wilhelma III.

Po wniebowstąpieniu męża, Louise rozwinęła wiele więzi ze starszymi ministrami i stała się potężną postacią w rządzie, gdy zaczęła cieszyć się powszechnym szacunkiem i sympatią. Królowa zawsze starała się być na bieżąco informowana o rozwoju sytuacji politycznej na dworze i od samego początku swego panowania nowy król konsultował się z Louise w sprawach państwowych.

Chociaż Prusy nie walczyły w wojnie od 1795 roku, ich przywódcy wojskowi byli przekonani, że mogą wygrać z wojskami Napoleona. Po małym incydencie dotyczącym antyfrancuskiej broszury, król Fryderyk Wilhelm został w końcu zmuszony przez żonę i rodzinę do przerwania niespokojnego pokoju i przystąpienia do wojny z francuskim cesarzem. Wojska pruskie rozpoczęły mobilizację, której punktem kulminacyjnym była październikowa bitwa pod Jeną-Auerstedt w 1806 r., która była katastrofą dla Prus, ponieważ zdolność ich sił zbrojnych do kontynuowania wojny została skutecznie zniweczona. Król i królowa towarzyszyli swoim żołnierzom w bitwie pod Jeną (z Louise widocznie ubraną "jak Amazonka"), ale musieli uciekać przed wojskami francuskimi.

Sam Napoleon okupował Berlin, a król, królowa i reszta rodziny królewskiej musieli uciekać, mimo choroby Louise, w czasie zimy do Królewca na wschodzie. W czasie podróży nie było tam jedzenia ani czystej wody, a król i królowa byli zmuszeni do spania w "jednej z nędznych stodół, które nazywają domami", jak twierdzi jeden z podróżujących z nimi świadków.

Napoleon domagał się, z wysoko postawionej pozycji, warunków pokoju w tym, co miało być nazwane pokojem tycylskim (1807). W trakcie tych negocjacji cesarz zgodził się na utrzymanie połowy Prus w stanie nienaruszonym. Louise niechętnie zgodziła się na spotkanie z cesarzem w Tylżycie, ale tylko po to, by uratować "swoje Prusy". Próbowała wykorzystać swoje piękno i urok, by schlebiać mu w bardziej korzystnych warunkach. Przedtem nazywała go "potworem", ale teraz poprosiła o prywatny wywiad z cesarzem. Rzuciła się do jego stóp; Napoleon był pod wrażeniem jej łaski i determinacji, ale on nie chciał iść na żadne ustępstwa. Starania królowej Ludwiki o ochronę adoptowanego przez nią kraju przed francuską agresją wzbudziły podziw przyszłych pokoleń.

19 lipca 1810 roku królowa zmarła w ramionach męża na niezidentyfikowaną chorobę. Poddani królowej przypisywali okupację francuską jako przyczynę jej wczesnej śmierci. Śmierć Louise pozostawiła męża samego w okresie wielkich trudności, ponieważ wojny napoleońskie i potrzeba reform były kontynuowane. Napoleon zauważył, że król "stracił swojego najlepszego ministra".

Pytania i odpowiedzi

P: Kim była królowa Ludwika Meklemburska-Strelitz?

P: Jaką rolę odgrywała w rządzie pruskim?

P: Jakie wydarzenie spowodowało, że Prusy przystąpiły do wojny z Francją?

P: Jak zareagował Napoleon po zajęciu Berlina?

P: Jakie były starania królowej Luizy podczas negocjacji z Napoleonem w Tilsit?

P: Jak zareagował król Fryderyk Wilhelm na wieść o śmierci żony?

P: Czy spekulowano, co było przyczyną wczesnej śmierci królowej Luizy?

Szukaj według litery