Ekonomia dobrobytu
Ekonomia dobrobytu to dziedzina ekonomii, która zajmuje się problemem alokacji zasobów. Wykorzystuje ona techniki z zakresu mikroekonomii do oceny ogólnego dobrobytu. Na podstawie tej oceny próbuje się znaleźć alokację czynników produkcyjnych pod względem celowości i efektywności ekonomicznej w ramach gospodarki, często w odniesieniu do ogólnej równowagi konkurencyjnej. Analizuje dobrobyt społeczny pod kątem aktywności ekonomicznej jednostek, które składają się na teoretycznie rozpatrywane społeczeństwo. Jednostki i ich działalność gospodarcza są podstawowymi jednostkami dla agregowania się do pomocy społecznej. Agregacja może koncentrować się na grupie ludzi, społeczności lub społeczeństwie. Nie ma żadnej "pomocy społecznej", poza "pomocą społeczną" związaną z jej jednostkami indywidualnymi.
Ekonomia dobrobytu zazwyczaj przyjmuje indywidualne preferencje i stara się poprawić dobrobyt w kategoriach wydajności Pareto. Na przykład, państwo socjalne B jest "lepsze" od państwa socjalnego A, jeśli przynajmniej jedna osoba preferuje B i nikt inny się temu nie sprzeciwia. Inny aspekt pomocy społecznej traktuje podział dochodów i dóbr, w tym równość, jako kolejny wymiar pomocy społecznej.
Opieka społeczna odnosi się do ogólnego dobra społeczeństwa. Przy wystarczająco mocnych założeniach można ją zdefiniować jako sumę dobrobytu wszystkich jednostek w społeczeństwie. Opieka społeczna może być mierzona albo kardynalnie w kategoriach "narzędzi" lub dolarów, albo zazwyczaj w kategoriach efektywności Pareto. Metoda kardynalna w "narzędziach" jest dziś rzadko stosowana w czystej teorii. Jej głównym problemem jest to, że różne rodzaje "użyteczności" nie mogą być łatwo podsumowane bez utraty znaczenia pomiaru. W stosowanej ekonomii dobrobytu często stosuje się szacunki wartości pieniężnej. Jednym z przykładów stosowanej ekonomii dobrobytu jest analiza kosztów i korzyści. Oszacowania wartości pieniądza są użyteczną formą pomiaru, w której efekty podziału dochodów są uwzględniane w analizie lub wydaje się mało prawdopodobne, aby zmieniły tę analizę.
Podejście oparte na możliwościach w zakresie pomocy społecznej dowodzi, że wolność - to, co ludzie mogą robić lub być wolni - powinna być uwzględniana w ocenach pomocy społecznej, a podejście to było szczególnie wpływowe w kręgach polityki rozwojowej, gdzie nacisk na wielowymiarowość i wolność ukształtował ewolucję wskaźnika rozwoju społecznego.
Inne terminy klasyfikacyjne w ekonomii dobrobytu obejmują efekty zewnętrzne, kapitał własny, sprawiedliwość, nierówność i altruizm.
Vilfredo Pareto opracował zasadę Pareto
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest ekonomia dobrobytu?
O: Ekonomia dobrobytu jest dziedziną ekonomii, która zajmuje się problemem alokacji zasobów. Wykorzystuje techniki z mikroekonomii do oceny ogólnego dobrobytu i próbuje znaleźć alokację czynników produkcji zgodnie z pożądalnością i efektywnością ekonomiczną w ramach gospodarki, często w stosunku do konkurencyjnej równowagi ogólnej.
P: Jakie są podstawowe jednostki agregacji dobrobytu społecznego?
O: Podstawowymi jednostkami agregującymi dobrobyt społeczny są jednostki i ich działalność gospodarcza.
P: Jak można zmierzyć dobrobyt społeczny?
O: Dobrobyt społeczny można mierzyć albo kardynalnie w kategoriach "utils" lub dolarów, albo zwyczajnie w kategoriach efektywności Pareto. Szacunki wartości pieniężnej są często stosowane jako forma pomiaru, gdy efekty dystrybucji dochodów są uwzględnione w analizie lub gdy wydaje się mało prawdopodobne, aby zmieniły analizę.
P: Co według podejścia do dobrobytu opartego na możliwościach powinno być uwzględnione w ocenie?
O: Podejście oparte na możliwościach twierdzi, że wolność - to, co ludzie mogą robić lub czym mogą być - powinna być uwzględniona w ocenach dobrobytu.
P: Jakie inne pojęcia klasyfikujące istnieją w ekonomii dobrobytu?
O: Do innych pojęć klasyfikacyjnych w ekonomii dobrobytu należą: efekty zewnętrzne, równość, sprawiedliwość, nierówność i altruizm.
