Walter Johnson
Walter Perry Johnson (6 listopada 1887 - 10 grudnia 1946) był amerykańskim miotaczem Major League Baseball. W Major League grał 21 lat, wszystkie dla Washington Senators. Następnie był menedżerem Senatorów w latach 1929-1932, a w latach 1933-1935 zarządzał Cleveland Indians. Znany był z tego, że potrafił rzucać piłki baseballowe z ogromną prędkością, przez co zyskał przydomek "The Big Train". Ustanowił wiele rekordów baseballu i ma drugą największą liczbę zwycięstw wszech czasów. Wielu ludzi uważa go za największego miotacza wszech czasów.
Wczesne życie
Walter Johnson urodził się 6 listopada 1887 r. na farmie w pobliżu Humboldt w stanie Kansas. Jego rodzicami byli Frank i Minnie Johnson, a on sam miał pięcioro rodzeństwa. Kiedy Johnson miał 14 lat, jego rodzina przeniosła się do Orange County w Kalifornii. Później przeniósł się do Idaho, gdzie grał w baseball dla małej drużyny z Idaho i pracował w firmie telefonicznej. Kiedy ktoś z Washington Senators zobaczył go na boisku, podpisał z nim kontrakt w 1907 roku.
Kariera baseballowa
Walter Johnson znany był z tego, że był "power pitcherem", co oznacza, że potrafił rzucać piłkę bardzo mocno i szybko. Jego szybka piłka była głównym powodem, dla którego był w stanie osiągnąć tak wiele, na przykład mieć najwięcej 3,509 strikeoutów w karierze i najwięcej shutoutów wszech czasów. Zdobył również dwukrotnie nagrodę American League Most Valuable Player, w 1913 i 1924 roku.
Po baseballu
Po wycofaniu się z gry w 1927 roku Johnson był jednym z pierwszych pięciu graczy wybranych do Baseball Hall of Fame w 1936 roku. Później ubiegał się o miejsce w Izbie Reprezentantów Stanów Zjednoczonych, ale przegrał wybory. Zmarł na guza mózgu w Waszyngtonie 10 grudnia 1946 roku.
