Emma of Waldeck and Pyrmont

Wczesne życie

Emma była czwartym z siedmiorga dzieci. Jej ojcem był Jerzy Wiktor, król Waldeck i Pyrmontu, a matką Helena, księżniczka Nassau-Weilburg. Jej babka ze strony ojca, Emma z Anhalt-Bernburg-Schaumburg-Hoym, była wnuczką księżniczki Karoliny Orańskiej-Nassau i Karola Christiana z Nassau-Weilburga. Ich wnukiem był również jej dziadek ze strony matki, Willem z Nassau-Weilburga. Oznacza to, że Emma była spokrewniona z rodem Orańskiej-Nassau poprzez dwa powiązania rodzinne.

Księżniczka dorastała w Schloss Arolsen w Niemczech. Jej córka, późniejsza królowa Wilhelmina, napisała w swojej autobiografii, że życie domowe jej matki było bardzo nowoczesne i dobrze poinformowane jak na tamte czasy.

Jej mąż, Wilhelm III

Król był już wcześniej żonaty, z kuzynką Zofią Wirtemberską. Zmarła ona w 1877 roku. Ich małżeństwo nie było szczęśliwe, od 1855 r. mieszkali osobno. Wilhelm III miał kilka związków poza swoim pierwszym małżeństwem. Gazety donosiły nawet o jego związkach z amerykańską barmanką Elisą Parker i paryską śpiewaczką operową Leonorą d'Ambre.

Po śmierci Zofii, gdy synowie nie poślubili nikogo, Wilhelm uznał, że najlepiej będzie ponownie się ożenić. W ten sposób nazwisko rodziny Orange nie wygasłoby. Poznał Zofię po tym, jak poszedł do jej domu, by spotkać się z jej starszą siostrą Pauliną. Rozważał również małżeństwo ze swoją siostrzenicą Elżbietą van Saksen-Weimar-Eisenach.

Kiedy we wrześniu 1878 r. zaręczyli się, Emma miała 20 lat, a Wilhelm 61. Pobrali się 7 stycznia 1879 roku, a 31 sierpnia 1880 roku urodziła się Wilhelmina.

Emma w wieku 12 lat w 1870 roku

Małżeństwo

Pierwsze lata małżeństwa były dla królowej Emmy szczęśliwe. Lubiła rzeźbić w drewnie i dużo czasu spędzała w swoim warsztacie w Utrechcie. Dużo czasu poświęcała też na opiekę nad swoim Wimmy. Wkrótce jednak wszystko się zmieniło. W 1884 r. zmarł najmłodszy syn Williama, Alexander. Miał 32 lata i nie był żonaty. Inni synowie Williama już zmarli: Maurits w 1850 roku w wieku 6 lat, a Wilhelm w 1879 roku w wieku 38 lat. Oznaczało to, że księżniczka Wilhelmina była następna w kolejce do zostania królową.

Księżniczka miała tylko trzy lata. Król miał 65 lat. Ze względu na różnicę wieku, rząd zagłosował za tym, aby Emma została regentką. Oznaczało to, że jeśli król umrze przed ukończeniem przez Wilhelminę 18 lat, Emma będzie pełniła obowiązki królowej do czasu, aż Wilhelmina będzie wystarczająco dorosła, aby przejąć władzę.

Regent

W 1888 r. stan zdrowia króla szybko się pogarszał. W maju rodzina przeniosła się z Hagi do swojego pałacu w spokojnym Apeldoorn. Król nie mógł już dłużej rządzić krajem. Rząd przegłosował, że regentką zostanie królowa Emma, która 20 listopada w Hadze złożyła przysięgę, że będzie rządzić w imieniu swojego męża. Rządziła w jego zastępstwie tylko trzy dni, a Wilhelm zmarł 23 listopada 1890 roku. Miał 73 lata. Od tego dnia, w wieku 10 lat, Wilhelmina oficjalnie stała się królową. Emma została królową-regentką dla swojej córki do 1898 roku.

Emma pracowała w ten sam sposób, co jej mąż. Dbała o to, by raz na czternaście dni spotkać się z wszystkimi ministrami. W przeciwieństwie do swojego męża, otwierała się dla każdego, kto chciał z nią porozmawiać. Otwierała również wiele przesyłek, które były do niej wysyłane osobiście. W okresie, gdy była królową-wdową-regentką, musiała trzykrotnie zmieniać skład swojego gabinetu. Było to dla niej trudne zadanie.

Bardzo dbała też o wychowanie córki. Chciała mieć pewność, że jej córka będzie gotowa, aby zostać królową.

Emma i Wilhelmina w żałobie (1890).

Królowa-matka

Młoda Wilhelmina szybko wybrała własną drogę, gdy została królową. Starała się uciec od matki, ale często musiała polegać na jej dobrej znajomości protokołu. Początkowo mieszkały razem w pałacu Noordeinde. Gdy Wilhelmina wyszła za mąż, Emma przeniosła się do pałacu Lange Voorhout. Nie była już zaangażowana w rządzenie krajem, ale nadal przyjmowała dyplomatów i inne osoby jako wdowa po królu.

Wspierała działania na rzecz powstrzymania gruźlicy, na którą w tamtych czasach umierało wiele osób. Jej siostra Zofia również na nią zmarła.

Następna w kolejce do tronu, Juliana, urodziła się w 1909 roku. Rząd ponownie szukał regenta. Mąż Wilhelminy, Hendrik, nie był według nich dobrym kandydatem. Ponieważ mieli dobre wspomnienia o Emmie jako regencie, poprosili, aby to ona ponownie została regentką. Wilhelmina zgodziła się i od 1909 do 1927 roku (kiedy Juliana miała skończyć 18 lat) Emma ponownie była regentką. Tym razem nie było to konieczne.

Emma zmarła 20 marca 1934 roku w wyniku powikłań zapalenia oskrzeli.

Tytuły

• Jej Najjaśniejsza Wysokość Księżniczka Emma z Waldeck i Pyrmontu (1858-1879)
• Jej Królewska Mość (1879-1890)
• Jej Królewska Mość Królowa Regentka (1890-1898)
• Jej Królewska Mość Królowa Matka (1898-1934)