Burza tropikalna Peter (2003)
Burza tropikalna Peter była krótkotrwałą burzą tropikalną, która uformowała się po zakończeniu sezonu huraganów na Atlantyku. Uformował się z burzy pozatropikalnej i początkowo był cyklonem podzwrotnikowym. Jednak w miarę przesuwania się nad cieplejsze wody zaczął przybierać na sile. 9 grudnia 2003 roku stał się cyklonem tropikalnym. Wewnątrz cyklonu utworzyło się oko, a Peter prawie stał się huraganem. Osiągnął maksymalną prędkość wiatru 110 km/h (70 mph), ale uskok wiatru i chłodniejsze wody sprawiły, że Peter szybko stracił na sile.
Historia burzy
Cyklon pozazwrotnikowy rozwinął się 2 grudnia we wschodniej części Oceanu Atlantyckiego, około 1430 mil (2300 km) na południowy zachód od Wysp Azorskich. Przemieszczał się w kierunku północno-zachodnim, następnie skręcił na północ, a 4 grudnia, po skręcie na północny wschód, rozwinął wiatr o sile wichury. Później tego samego dnia zmienił się w frontowy układ niskiego ciśnienia. Ponieważ w północno-wschodniej części Oceanu Atlantyckiego utrzymywało się wysokie ciśnienie, burza skręciła na południowy wschód. 7 grudnia układ zmienił kierunek na południowo-południowo-zachodni. Później tego samego dnia, wokół centrum uformowały się burze i mówi się, że system zorganizował się w burzę podzwrotnikową pod koniec 7 grudnia, kiedy znajdował się 835 mil (1340 km) na południowy-zachód od Azorów. Burza przemieszczała się na południowy zachód nad cieplejszymi wodami, a burze, czyli konwekcja, wokół burzy nadal przybierały na sile. Konwekcja skondensowała się w pobliżu centrum, a wokół centrum rozwinęły się pasma opadowe. Ponieważ burza przybierała na sile, Narodowe Centrum Huraganów ogłosiło 9 grudnia, że jest to tropikalny sztorm Peter, który znajdował się 980 mil (1580 km) na północny zachód od Praia na Wyspach Zielonego Przylądka.
Kilka dni przed uformowaniem się sztormu Peter, prognozy przewidywały jego rozwój. Peter, który stał się burzą tropikalną, poruszał się powoli, więc początkowe prognozy mówiły, że burza szybko zaniknie. Jednak szybko pojawiło się oko, a Peter wzmocnił się, osiągając wiatr o prędkości 70 mph (110 km/h) pod koniec 9 grudnia. Chociaż obecność oka, wraz z klasyfikacją Dvoraka wynoszącą 75 mph (120 km/h), zwykle oznacza, że burza ma siłę huraganu, Peter pozostał silną burzą tropikalną i szybko zaczął słabnąć. Przemieszczał się na północ z powodu zimnego frontu. Połączenie uskoku wiatru i niższej temperatury wody szybko osłabiło burzę. Do 10 grudnia Peter stał się depresją tropikalną. Gdy układ zwrócił się na północny wschód, 11 grudnia Peter przekształcił się w burzę pozatropikalną. Wkrótce potem został pochłonięty przez front chłodny.
Ścieżka burzowa
Oddziaływanie i zapisy
Piotr przebywał nad otwartym Oceanem Atlantyckim przez cały czas swojego istnienia. Nie dotknął lądu. Z tego powodu nie było żadnych ofiar śmiertelnych ani szkód. Sztorm uformował się w grudniu, co jest rzadkością, ponieważ większość sztormów na Atlantyku występuje między czerwcem a listopadem. Inny sztorm, Odette, również uformował się w grudniu. Dzięki temu sezon 2003 był pierwszym od 1887 roku, w którym dwa sztormy uformowały się w grudniu. Peter sprawił, że sezon 2003 był szóstym najbardziej aktywnym sezonem huraganowym na Atlantyku (w tamtym czasie był piątym). Okres 235 dni, jaki upłynął między rozwojem pierwszego sztormu, Tropical Storm Ana, a rozproszeniem się ostatniego sztormu, Peter, sprawił, że sezon 2003 był najdłuższy od 1952 roku. Peter jest jednym z zaledwie czterech atlantyckich cyklonów tropikalnych, które otrzymały nazwę "P", odkąd w 1950 roku rozpoczęto oficjalne nadawanie nazw huraganom.
Inne strony
